Stans verda, det går for fort!!

9.juni 2016 går du ut frå ungdomskulen for siste gong. Døra glir att bak deg, og du tek eit steg ut i verda. 

Sommaren er som eit stort gap. Bak deg ligg det kjende og trygge. Framom deg ligg noko vi ikkje heilt veit kva er. Du har ein sommar som skal fyllast med så mykje. Du skal reise ein lengre tur vekk frå oss. Du skal vente, vente på kva hausten vil bringe. 

Eg sitt her med ein skrikande klump i magen: GJE MEG MEIR TID! Eg treng tid til å tøyse meir, tid til å irettesette og forberede deg på det verda kan bringe. Tid til å prate, tid til å le, tid til å belære. Tid til å berre vere saman! 

Du skal ikkje så langt. Vi kjem til å sjå deg ofte. Likevel er dette første steget ut i den vaksne verda. plutseleg er du vaksen og står på egne bein.

Stans verda, slepp meg av ein augneblink.
 Det går for fort.